Moet de vraag niet zijn? Waar ben je écht mee geholpen?

De afgelopen week merk ik steeds vaker dat ik een soort van irritatie voel bij zogenaamde goed bedoelde hulp aan mensen uit de zorg.

Voorbeeld is Albert Heyn met zijn actie dat mensen uit de zorg voor mogen als ze hun badge laten zien. Alsof iedereen in de zorg zit te wachten om voor te mogen bij de Appie én alsof iedereen die in de zorg werkt een badge heeft. Mensen uit de zorg werken in wisseldiensten. Dat betekent dat er op de dag altijd wel een moment is waarop ze boodschappen kunnen doen. 

Op twitter is #heldenvandezorg tijden lang trending geweest. Wat ik dan wel weer mooi vind is een tweet van iemand uit de zorg die zegt:

ik ga weer de held uithangen! Doe gewoon mn werk hè… Maar toch… #heldenvandezorg #ikzorg #blijfthuis … dan blijf ik werken. 

Wat ik op de werkvloer zie zijn mensen die het werk doen wat ze al jarenlang met heel veel liefde en plezier doen.

Daar is niets in veranderd.

Wat er wel veranderd is, is dat er nu geen hulp van buitenaf meer komt. Geen familie die eens een spelletje met een bewoner doet, geen vrijwilliger die komt koken of een taart komt bakken, geen bandje wat op vrijdagmiddag het weekend in komt luiden. 

Al die taken komen neer op die mensen die nog wel naar binnen mogen. Mensen van de facilitaire dienst die ervoor zorgen dat de storingen opgelost wordt. Mensen van de huishoudelijke dienst die de afdelingen en de kamers schoonmaken en ondertussen alle contactpunten als licht- en deurknoppen nog eens extra meenemen. De mensen van de dagbesteding die zich in duizend bochten wringen om de bewoners op de afdeling te vermaken en de zorg te ondersteunen waar ze kunnen. En de mensen uit de zorg die samen met al deze mensen gewoon doen wat ze al jaren met liefde en plezier doen.

Ook ik heb nagedacht over wat ik zou kunnen doen.

Misschien een online webinar over veerkracht en hoe je in deze tijd die veerkracht kunt vasthouden? Een online afblaas uurtje? Een filmpje met tips en trucs hoe je als medewerker in de zorg deze hectische tijd doorkomt? Ik heb het allemaal niet gedaan. Niet omdat ik niks wil doen. Maar wel omdat ik me afvraag of dit de dingen zijn waarmee mensen uit de zorg echt geholpen zijn. Helpen deze dingen hen om de angst de baas te worden zelf ziek te worden, om iemand uit het eigen gezin aan te steken? Om tijd te vinden om al die extra taken te doen die nu op je bord liggen? Kinderen lesgeven, maaltijden koken voor zieke familieleden, buren of vrienden, extra diensten draaien. 

Ik zeg vaak tegen teams en in trainingen: Stel eens een vraag. Dan kom je er achter wat mensen nodig hebben in plaats van voor hen in te vullen wat jij denkt dat ze nodig hebben. 

Vandaar mijn vraag: Waar ben je écht mee geholpen?